Chomik - jest to mały gryzoń należący do rodziny chomikowatych. Na świecie żyje blisko 300 zwierząt należących do tej grupy, a najbliższymi dla chomika są norniki, suwaki i szczury piżmowe. Gryzonie nie są do nich podobne, więc większość ludzi uważa, że najbliższymi krewniakami chomików sa muszy leśne lub polne. Jest to jednak nieprawda, gdyż te zwierzęta na drzewie genealogicznym są od siebie bardzo daleko położone.
Gatunki[]
Nie wszystkie gatunki chomików nadają sie do hodowli.
Chomiki nadające sie do hodowli[]
- Chomik syryjski
- Chomik chiński
- Chomik dżungarski
- Chomik Taylora
- Chomik Roborowskiego
Chomiki nie nadające się do hodowli[]
- Chomik bałkański
- Chomik europejski
- Chomik stepowy
- Chomik turecki
Podział chomików[]
Chomiki można podzielić na wiele sposobów, lecz oficjalnie przyjęte jest, że dzieli się je to według wielkości.
Chomiki duże[]
Do chomików dużych zaliczamy tylko jeden gatunek. Występuje on w Europie i Azji, dlatego widuje się je nawet w Polsce. Są to chomiki europejskie. Gdy sa dorosłe maja wielkośc świnki morskiej, lecz niestety przez swój tryb życia kompletnie nie nadaje się do hodowli w domu.
Chomiki średnie[]
Do chomików średnich także zaliczamy tylko jeden gatunek i jest nim chomik syryjski. Możliwe jest, że do tej grupy należy też chomik rumuński, ale nie ma pewności, czy nie jest to tylko jedna z odmian chomika syryjskiego, ponieważ nie zostało to do końca roztrzygnięte.
Chomiki karłowate[]
Chomiki karłowate to przede wszystkim chomiki dżungarskie, chomiki chińskie i chomiki roborowskiego. Jednak do tej grupy należą jeszcze chomiki bałkańskie, tureckie i stepowe, a także podgatunek dżungarskiego - chomik Campbella. Niektóre z tych małych gryzoni należą do tej grupy tylko ze względu na swoją anatomię, gdyż ich rozmiary są całkiem pokaźne.
Pochodzenie[]
Chomiki wyróżnia brak szczególnych wymagań, odporność i zdolność dostosowywania się do różnych warunków. Cechy te wiążą się z pochodzeniem tych małych gryzoni.
Strony ojczyste chomików to stepy, regiony pustynne i pół-pustynne Starego Świata - od Europy Środkowej po Azję. Sa to okolice nie gościnne, z małymi opadami deszczu, a zatem i o skąpej wegetacji. Chomik nauczył się, więc zadawalać skromnym pożywieniem. O pochodzeniu gryzoniów z terenów piaszczystych świadczy też brunatnawe ubarwienie futerka - dostosowane do kolorystyki ich naturalnego otoczenia.
Wygląd[]
Chomik zdrowy ma walcowaty kształt ciała i prosty grzbiet. Gryzoń ma bladoróżową, gładką, elastyczną skórę bez zagrubień i przebarwień. Futerko dobrze przylega i jest gładkie. Chomik ma lekko wypukłe, duże, błyszczące i przejrzyste oczy, natomiast powieki ma podobnie jak futro mocno przylegające. Gryzoń powinien mieć suche i czyste nozdrza, a pyszczek czysty, suchy, bez zapachu. Kończyny ma obciążone równomiernie. Posiada po 5 palców na każdej łapce, a spody małych nóżek am czyste. Okolice płciowe i odbyt są suche, czyste i bez zapachu.
Odżywianie[]
Chomiki jako mieszkańcy obszarów stepowych i pustynnych, nie sa specjalnie wybredne jeśli chodzi o jedzenie. Aby przezyć, musza umieć spożytkować wszystko, co tylko nadaje sie do jedzenia na zamieszkiwanym terenie. Ponadto w zwiazku z krótkimi tylko opadami deszczów, ilość pokarmu w naturalnym środowisku chomików bywa często niewystarczająca, totez zwierzęta zmuszone są robić zapasy.
Chomiki są zwierzętami wszystkożernymi, jednak w ich diecie zdecydowanie przeważa pokarm roślinny. Żerujac, odgruyzaja kłosy traw, aby dostać się do smakowitych ziaren. Ponadto jedza pokarm soczysty - liście, pędy, korzonki, owoce - co pozwala pokryć także zapotrzebowanie na wodę. Białko zwierzęce, szczególnie potrzebne zwierzętom młodym i karmiącym samiczkom, przyjmują jedzac bezkręgowce, np: ślimaki, owady oraz ich larwy; a niekiedy nawet pisklęta ptaków wysiadujących na ziemi.
Najczęstrze choroby chomików[]
Większosć chorób chomiów bierze sie z błędów w hodowli i braku pielęgnacji. Wystarczy wymienić rany kąsane, uszkodzenia w skutek wypadków, infekcje dróg oddechowych, zaburzenia trawienia z biegunką o różnym stopniu nasilenia czy zmiany zapalne skóry. Choroby chomików nie są, z niewieloma wyjątkami zaraźliwe dla człowieka.
Choroby które moga się przensić ze zwierząt na człowieka nazywamy antropozoonozami - chorobami odzwierzęcymi. Ludzie moga sie nimi zarazić przez bliski kontakt z chorymi chomikami. Na szczęście zakażenia nie są częste; mimo to warto wiedzieć, jakie choroby chomika mogą stanowić zagrożenie dla ludzi.
Tryb życia[]
Aktywność chomików przypada na godziny wieczorne i nocne - czyli odwrotnie niż aktywność ludzi. Kiedy tylko zacznie sie zciemniać chomiki udają się na żer, a ponieważ zamieszkowane przez nich pustynne i stepowe tereny nie obfitują w pożywienie, zwierzęta muszą się porządnie nabiegać, żeby zdobyć coś do jedzenia. Gdy już coś znajda na miejscu zjadaja niewiele, natomiast, co się da zjeść transportują w torbach policzkowych do swoich kryjówk. Zniesione jedzenie pieczołowicie sortują i przechowywują na chłodniejsza porę roku.
Norka chomika leży 1 do 2 metrów pod ziemią, prowadzi do niej niemal pionowo wykopany korytarz. Kiedy temperatura otoczenia spada poniżej 15 stopni, aktywność zwierzat wyraźnie maleje. Z nastaniem pierwaszych chłodów chomik zatyka wejście do mieszkania i zapada w sen zimowy - śpi aż na zewnątrz zrobi sie ciepło.
Cechy szczególne anatomi chomika[]
Torby policzkowe: cechą szczególna rzucającom się w oczy sa u chomika torby policzkowe, sięgające od otworu pyszczka do barków. Są one wyścielone suchą, twardą, porośnietą skórą. Szczeciniaste włosy przytrzymują jedzenie w workach i zapobiegają jego wypadaniu na zewnątrz albo zsuwaniu się do jamy ustej. W celu opróżniania toreb chomik przyciska je przednimi łapkami i wykonuje masujące ruchy w kierunku warg. W torbach mieści się około 20 gramów materiału. Nie zachodza w nich procesy trawienia (takie, jak nadtrawianie przez ślinę).
Zęby: chomiki maja 16 zębów. Są to tylko siekacze i zęby trzonowe. Cztery siekasze chomika stale rosną. Chomik musi je cały czas ścierać. Gdy materiału do gryzienia jest za mało zęby mogą nadmiernie urosnąć. W skutek tego zwierzątko nie będzie mogło zamykać pyszczka. Chomik ma po szesc zębów trzonowych w górnej i dolnej szczęce - maja po dwa rzędy małych guzków, które słuzą do rozdrabniania pokarmu.
Żołądek i jelita: Chomiki mają żołądek podzielony na część wpustową, gdzie pokarm jest rozmiękczany, oraz część odźwiernikową, w której są gruczoły trawienne; tutaj odbywa się gnzymatyczny rozkład pokarmu.
Tak jak u wszystkich małych gryzoni, flora bakteryjna jelit chomika jest bardzo wrażliwa na wszelkie medykamenty zawierające antybiotyk.