Nosorożec indyjski, pancerny (Rhinoceros unicornis) - nieparzystokopytny ssak z rzędu Nosorożcowatych. Ma jeden róg, którego niektóre osobniki zniewolone prawie nie mają. Występuje naturalnie w południowym Nepalu i północnych Indiach.
Wygląd[]
| Długość ciała | 1,5 - 3,8 m. |
| Wysokość w kłębie | 1,5 - 1,9 m. |
| Długość ogona | 60 - 90 cm. |
| Masa ciała | 1,6 - 2,2 (maks 3) tony |
| Długość rogu | do 57 cm. |
Nosorożec indyjski ma nagą skórę o barwie ciemnoszarej i tworzy masywne fałdy. Przypominają one pancerz lub średniowieczną zbroję. Włosy występuje jedynie w postaci kępek szczeciny na obrzeżach uszu, rzęs i kity na końcu ogona. Nosorożec indyjski ma pojedynczy róg, u osobników żyjących w niewoli, często starty i niewielki.
Występowanie[]
Nosorożce indyjskie występują na otwartych terenach trawiastych i terenach podmokłych części południowego Nepalu i północno - wschodnich Indii.
Rezerwaty z nosorożcami indyjskimi[]
- Indyjski Park Narodowy Kaziranga, został stworzony specjalnie na potrzeby ochrony nosorożca indyjskiego.
- Indyjski Park Narodowy Manas, gdzie oprócz nosorożców indyjskim występuje m. in. słonie indyjskie.
- Nepalski Park Narodowy Chitwan
Tryb życia[]
Zwierzę to prowadzi samotny tryb życia. Preferuje tereny nizinne położone w pobliżu wody. Sporo czasu spędza przesiadując dołkach błotnych. Potrafi dobrze pływać. Ze zmysłów ma najlepiej rozwinięty węch i słuch. Wzrok jest bardzo słaby - nosorożce są prawdziwymi krótkowidzami. Nosorożec indyjski porozumiewa się dźwiękami i sygnałami zapachowymi (mocz, odchody, gruczoły zapachowe na stopach). Na zagrożenie reaguje ucieczką, kiedy musi się bronic (podobnie jak w czasie walk między samcami) używa jako broni ostro zakończonych dolnych kłów, a nie rogu.
Odżywianie[]
Nosorożec indyjski żeruje najczęściej rano i wieczorem. Jego pokarm stanowią przede wszystkim liście i cienkie gałązki drzew oraz wysokie trawy, zjada także pędy drzew i krzewów, trzciny oraz płody rolne i rośliny wodne. Podczas pobierania jedzenia używa chwytnej górnej wargi.
Rozmnażanie i rozwój[]
Samice rodzą po raz pierwszy pomiędzy szóstym, a ósmym rokiem życia. Po ciąży trwającej 17 miesięcy na świat przychodzi tylko 1 młode, którego masa stanowi tylko kilka procent masy ciała matki. Towarzyszy ono matce do czasu następnego porodu, czyli ok. 3 lata. Nosorożec indyjski żyje ok. 40 lat.
Liczebność[]
Nosorożec indyjski zaliczany jest do kategorii VU (narażony na wyginięcie). Jest to dużym sukcesem, ponieważ ten gatunek jeszcze sto lat temu chylił się ku wygienięciu. W czasach obecnych chociaż populacja jest o kilkanaście razy większa to nadal nosorożców jest stosunkowo mało (ok. 3000 osobników). Nosorożec indyjski jest drugi co do liczebności z nosorożców po całkiem dużej populacjii nosorożca białego.
Nosorożec indyjski w kulturze i medycynie[]
W krajach południowej Azji panuje przekonanie, że wszystko co pochodzi od nosorożca, ma właściwości cudowne i lecznicze, w szczególności jego róg i krew. W Nepalu w czasie wypełniania obrzędów religijnych składano dawniej ofiary z krwi i mięsa nosorożców. W Indiach istniał zwyczaj wypijania jego krwi podczas
pewnych uroczystości świątecznych lub przynajmniej picia wody i mleka z kubków wyrzeźbionych z rogu tego zwierzęcia. Kto chciał się zabezpieczyć od złośliwości złych duchów i chorób, wieszał u wejściowych drzwi domu ampułkę z moczem nosorożca.
Róg nosorożca indyjskiego, podobnie jak krew i mocz są bardzo poszukiwanym surowcem we wschodniej medycynie ludowej. Dlatego gatunek ten jest wciąż zagrożony przez kłusownictwo. Jednym ze sposobów ochrony przed kłusownikami jest odcinanie rogu u żyjących na swobodzie osobników.
Ciekawostki[]
- W 1513 roku pierwszy nosorożec indyjski popłynął do Europy jako prezent dla króla portugalskiego. Okaz ten wzbudził prawdziwą sensację i został uwieczniony przez sławnego niemieckiego malarza Albrechta Dürera.